sábado, 17 de diciembre de 2011

Txakolina Hills_ Getaria

Pasa den udan, European 11 lehiaketan kolaboratzaile bezala, TOKI bulegoarekin batera, parte hartzeko aukera izan genuen. Experientzia berria ohiko taldekideekin bizi izan genuena.

Arkitekturaz haratago, soziologo, abokatu eta abarrekin lan egiteko aukera izan genuen, beren azterketa lanak interpretatuz eta proposamen sistemak planteatuz adituen lanen ondorioz sortuak, alegia. Lan egiteko metodologia berria izan zen guretzat, duda barik, arkitektoak gizartean duen zeregina eta aportatu dezakeenaz hausnartzeko aukera paregabea izan genuen.

Ahaztu ezineko jardunaldiak izan ziren lan honen inguruan igarotakoak.

Milesker aukeragatik.


Hurrengoko egunetan buruturiko proiektuaren inguruko informazio gehigarria aurkituko duzue TOKI-ren blog-ean zintzilikaturik. Esteka blog honetan ere izango duzue.




ERAIKINA BAI? ERAIKINA EZ? (Proiektuak IV. Baiona, Frantzia) part III

"ERAIKINA BAI? ERAIKINA EZ?"


Oraingo honetan eraikina EZ delakoari jarriko diogu harreta nagusia. Ubay eta biok banakako lanari ekin baino lehen, hots, etxebizitza arloari dagokion proiektuaren atalaren definitzearekin hasi aurretik, eremu publikoaren sakontze txikia burutu dugu.


Proiektu honi dagokion aurreko sarreran aurreratu genituen espazio libre eta publikoaren nondik norakoak. Horaingoan, proiektuan eginiko aldaketa txikiak eta infografia lanak aurkezten dizkizuegu, baita bideo txiki bat, binaka eginiko lanaren behin behineko emaitza aurkezten duena (amateur moduan, noski).


Proiektuaren ulermen egokirako lagunduko duelakoan...


Ordenazio oina (espazio publikoaren antolamendua)
eremu publikoaren erabilera posibleak

eremu publikoa (perspektiba egunez/gabez)

ikuspegi aereoa (gabez)

Soterraturiko igarobidea


miércoles, 30 de noviembre de 2011

PARENTESI TXIKI BAT, ARCHMEDIUM ETA RMS

Ohitura bilakatu da jada, klasetik kanpo lagun ditugun lankideekin lan  talde "txiki" bat bildu eta moeta honetako leihaketetara aurkeztea. Kasu honetan "repensar el frente marítimo de Cala Millu, Mallorca" abizena hartzen zuen ariketa burutu beharra zegoen.


Cala Millor, Mallorca irlaren ekialdean aurkitzen da. Bere izaera turistikoak, kultura honi dagokion enpresen nagusitasuna bultzatu du, hots, hotelez beteriko eremua dugu honakoa, udan zehar bizitza izugarria duena, baina, gainontzeko hilabeteetan zentzurik gabeko espazio izugarri handia osatzen duena (1,5km-ko luzeeradun frente maritimoa urtean 9 hilabetez erabiltzen ez dena).


Aurretik aipatutakoa aintzat hartuz sortzen da proiektu honetan mantentzen den oinarria. Izan ere, urteko garai gorenean turistak beharrezkoak dituen programa sorta neguan zentzu guztia galtzen dute: bidezkoa al da turisten masifikazioarengatik horren paisaia izugarria zigortua egona hainbeste urteren buruan? 


"Dilema" honi erantzuna bilatzeko asmotan jaio da proposamen EFIMERO ETA DINAMIKOA, ondoren azaltzen den justifikazio memoriarekin bat datorrena:



“PICK UP YOUR TOYS”

Cala Millor, Costa este de Mallorca, España.
No es nada nuevo afirmar que se trata de un paraje que en su día debió de ser impresionante pero que a consecuencia de la especulación inmobiliaria se ha visto castigado por una masificación constructiva que no parece cesar. A pesar de vernos sumergidos en una cultura basada en el consumismo y disfrute personal olvidando en muchos casos el propio respeto hacia nuestro entorno más próximo, existe a día de hoy la preocupación por ciertos grupos, colectivos, empresas que intentan aportar ideas con el fin de corregir errores del pasado.

Gracias al trabajo de Biel Horrach Estarellas se puede percibir una dirección a seguir en la recuperación de Cala Millor y lo que en su día fue: UN SISTEMA DUNAR.

La “recuperación” de este paisaje es una solución, a la par que un RETO: ¿Cómo hacer coexistir dos realidades en un mismo lugar? TURISMO y PAISAJE son dos conceptos que no parecen casar demasiado bien. La respuesta a dicha pregunta será la que solucione el proyecto.

Por un lado encontramos programa turístico, donde las necesidades urbanísticas (mobiliario urbano, puestos de socorro, sombra, ocio, piscinas, tabernas, baños, duchas…) únicamente cumplen su función en los meses de verano (un 25% del año). Además nos encontramos ante la intención de “recuperar” un paisaje que tiene como característica exclusiva el movimiento del mismo (Las dunas son sistemas dinámicos).

Es por todo lo mencionado que el proyecto debería de tener dos cualidades innegables: CARÁCTER EFÍMERO y DINÁMICO.

“PICK UP YOUR TOYS” recoge un concepto básico como la manera en la que un niño recogería sus “juguetes” (el programa turístico no deja de serlo al fin y al cabo) hasta la próxima vez en la que fueran requeridos. De esta manera la propuesta pretende ser un sistema constructivo simple, basado en la triangulación del espacio, que permita ser albergado en “recipientes”  durante la temporada baja y desplegados en temporada alta.

Los “recipientes” anteriormente mencionados no perderían su sentido existencial en verano, ya que constituirían un espacio agradable y fresco en el que poder cobijarse del sol.

Como conclusión, se podría decir que nos encontramos ante un sistema que permite dar tregua al paisaje dejando que se recupere de la masificación de turistas durante el resto del año, HACIENDO COEXISTIR TURISMO Y PAISAJE.



Uda nahiz neguaren arteko dikotomiari garrantzi izugarria eman zaio une oro, turismoari eskeinitako programa sorta elementu efimero bilakatuz.




Sistemaren eraikuntza papiroflexia ekintzarekin hartzen duen antzekotasuna nabaria da, izan ere, programaren diseinuan erabilitako tresna paregabia suertatu zaigu.
Beste barik, turismoa eta paisaiaren arteko harremanearen hausnarketa ariketa izan dela esan dezakegu. Paisaiarekiko eta bertako biztanleekiko errespetua aintzat hartzen duen proposamena da, alegia, PICK UP YOUR TOYS.

martes, 8 de noviembre de 2011

ERAIKINA BAI? ERAIKINA EZ? (proiektuakVI. Baiona, Frantzia) part II

Pasa den aurrentregan, oinarrizko ordenazioaren lehendabiziko pausoak aipatu genituen. Bestetik, ERAIKINA IZAN NAHI EZ DUEN ERAIKINAZ aritu ginen.... espazio publikoaren parte den eraikuntza moeta baten inguruan aritu ginen...eta honako sarreran horren inguruan arituko gara derrigorrean: nola kudeatu eremu publikoa?


Lehendabiziko analisietan, (ikus. hurrengo irudia) ebaketak adierazitako esparru publiko ezberdinak antzeman daitezke. Modu progresiboan orube depresio edo/eta altzaerak sortzen dira, beti ere jarraitasun bat existitzen delarik.

eremu publikoaren analisia, ebaketak
Ebaketa aztertuz berehala  nabarmentzen da soterraturik aurkitzen den programaren azaleraren ehunekoaren zenbatekoa (gutxi gora behera %25-era ailegatzen dena aize). Konpromexu sakon bat sortzen da,hortaz, goi eremu publiko eta sotoan dugun programaren artean. Hori dela eta, argiztapen eta aireztapen egoki baten beharra lehen mailako premiatzat har dezakegu. Bitxia badirudi ere, bertatik sortuko dugu espazio publikoaren antolamendua.


Ondoren ikusi dezakezuen ebaketetan buruturiko diseinu bozetoak aurkitzen dira. Argi iturri baten bila, eremu urbanoak beharrezkoak dituen altzarien integrazioa bilatzea da erronka nagusia, luzernarioekin tartekatuz. Modu honetan, kalitatezko soto oina eskuratuko genuke. Emaitza: sotoan eta behe oinan suertatzen denaren islada da eremu publikoaren antolamendua. Nahi eta nahi ez, aktuazio eremuaren ampliazioa ematen da, St. André elizara ailegatzen dena, hain zuzen ere. 
eremu publikoaren analisia (hiri altzarien diseinua),

ordenazio oina

Pabimentazioari dagokionez, begetazio eta pabimentu gogorrak tartekatzen dira une oro. Harreta berezia eskeini zaio zoladuraren arteko aldaketa progresiboari, erabilitako gai bakoitzaren zergatia justifikaturik aurkitzen da: argi iturriak, alde erresidentzialetik eratorritako pabimentu historikoa, "la nive"-n presentzia, begetazioaren ezarpena, itzala... izan dira, besteak beste, erabilitako arrazoi nagusiak.

zoladura deskonposatua, perspektiba
eremu publikoaren maketa kontzeptuala (lan maketa)
Emaitza gisa, maila ezberdinen arteko harreman estua sortzen da, argi iturri nahiz irisgarritasunaren bila, eraikinaren forma eta ebaketan hartutako estrategiek esparruaren kalitatearen hobekuntza dakartzate. Ondoren azertu daitezkeen ebaketa nagusietan eremu publikoaren antolakuntza eta hartutako oinarrizko diseinu erabakiak hauteman daitezke.
ebaketak
ERAIKIN BARNEAN murgildurik, eremu publikoaren ampliazioa ematen da. Hori dela eta, ezinezkoa da, proiektu fase honetan, eraikuntzaren alde pribatu eta publikoak modu zehatzean adieraztea. Lan ugari falta bada ere, diseinu prozesuaren hasierako pausoak eman dira (aurrerantzean talde kide bakoitzak bere kabuz jarraituko duena). Atxikitutako irudiek argi uzten dute eraikinaren barne hartutako lehendabiziko erabaki estetiko eta funtzionalak.

programa antolaketa, perspektiba
egitura proposamena, perspektiba

sábado, 29 de octubre de 2011

ESTEKA: "THE BIG SHOW"

Ubay eta biok Baionan hartutako "ordenazio" estrategiak badauka BIG bulegoarekin zer ikusia, izan ere, proiektuaren funtzean bolumetria sinple eta ordenatu bati sorrarazitako deformazio justifikatuak ezkutatzen dira. Honek guztiak, estudio dinamarkarraren lananaren azterlana bultzatu du: nola egiten diote aurre hasiera batean sortutako bihurrikeri formalistei? arkitektura burutzeko modu aproposa al da? Hasiera batean hartutako erabaki sinpleek ez ote dute proiektuaren gainbeherakada sortzen proiektatze prozesua luzatzen den einean?...(ez da lehen aldia blog honetan gai honen inguruan idazten dudala...).


WEST 57 (Bjarke Ingels Group)


Zaila da galdera horiei erantzuna bilatzea. Dena den, proiektu honen esperientziaren bitartez hurbilduko gara metodologia honen kritika apropos batera (hala uste dut nik behintzat).


Bien birtartean, aipatzekoa da Bjarke Ingels-en zuzendaritzapean proiektatzen dena ez dela aize ahazten. Izan ere, bezeroengan hartzen duen jokabideak eta proiektuak saltzeko metodoak, arkitekto ugariren artean kritika eta zalantza sortu du.


Esteka honetan, VAUMM bulegoak beren blog-ean sartu berri duen "artikulua" aurkitu dezakezue (West 57 proiektua adibide gisa hartze delarik). Eztabaida mahai gainean dago:


http://vaumm.blogspot.com/2011/10/big-show.html


www.big.dk

W57 - West 57th Residential Building from BIG on Vimeo.

martes, 11 de octubre de 2011

D_21 SISTEM: UN JUEGO PARA SER HABITADO

Ez dugu ezer berririk esaten industrializazioa eta arkitektura esaldi berean bateratu daitezkeela aipatzen dugunean. Izan ere, aspaldiko asuntoaz ari gara, 60-ko hamarkadan indar berezia hartu zuen aurrerakada teknologikoek eskeintzen zituzten aukera amaigabeak ikusita. Garai hartatik eratorri ditugu (eta hartuko ditugu) industrializazioak eta estandarizazioak emandako kontzeptu ugari. Archigram izan zen, behar bada, arkitektura aldetik behintzat, bi kontzeptuen bateratzeak emandako emaitza posible ugariren igorlea. Modu  utopiko eta extremistan bazen ere, industrializazioak ekarri zitekeen bizimodu aldaketa planteatu zuten: superegiturak, mekanismoak, estandarizatutako elementuak....



Plug-in-City, Peter Cook, 1964



Ildo honetan sartuta, INSTITUTO EDUARDO TORROJA zientzia ikerketen eraikuntza institutoaren webgunean* murgilduta aurkitutako artikulotik eratorritako informazioa hurbiltzen dizuet. Bertan D21 ("Domino21) sistemaren berri ematen da, gaur egunean patentatutako eraikuntza sistema baten berri, alegia. 


D21 eraikuntza sistema malgu eta aurrefabrikatu bat da, XXI.mendeko etxebizitza industrializatuaren islada izan nahi duena. "Domino" hitzaren zergatia proiektuaren filosofiaren adierazgarri da. Izan ere, pieza mota bakarrarekin eta beraiek erabiltzeko arau sinple eta intuitibo baten bidez, jokalariak konbinazio amaigabeak sortzeko aukera dauka (Beti ere, aurreko erabakiak urrengokoa baldintzatuko duela kontuan hartuz, noski).


Honela, azpiegitura baten finkatzeak, bertan txertatuko diren elementuak posizio "arau" baten menpe uzten ditu, baina, elementuen arteko konbinazioak, jokalariaren menpe gelditzen dira (beharren menpe edo/eta kausalitatearen menpe).



Prototipoa 2004.urtean eraikia izan zen CONSTRUTEC´04 jardunaldietan eta 15 egunen buruan eta 5 etxebizitzetarako ekipamendu guztiak ezarri zituzten, erabiltzeko prest utzi zituzten, alegia (500 bat m2 ko forjatuak, zeinetatik %50-ak eremu kolektiboei eskeintzen ziren).





ERAIKINA BAI? ERAIKINA EZ? (proiektuakVI. Baiona, Frantzia)

Aurreko ariketan indarrez beteriko eremu publikoan jardun ginen Baiona hiriko sistema orokorren barrena, historiak utzitako arrastoak begibistakoak ziren eta eremuaren formak ere, zati handi batean behintzat, garai batean izandakoaren ondorio zen "Place du Réduit".

Oraingoan, harresietatik hurbil, hiri hegoaldean aurkitzen dugun eremu publiko indartsu batean murgildu beharra daukagu: azaleran indartsua, 2Ha-rekin, oinezkoen hiri sisteman eremurik handiena dela esan daitekelako eta kokapenean indartsua, Campus eta eremu erresidentzialaren arteko mugan aurkitzen delako. Programa ere kokapenaren islada dela esan dezakegu, Etxebizitza programa + Arkitektura eta paisaiagintza Unibertsitate programa.

Historian zehar eremuak pairatutako aldaketa bortitzen ondorio da espazio publikoa baita ere, GAUR EGUN  bere potentzialak dituena historian jazotako gertakarien emaitza gisa. (historiarekiko errespetua mantentzea beharrezkotzat hartzea ezinbestekoa dela jakinez aipatzen dugu honakoa). 


Hasierako bozetoak
Sarrera honetan, gaur egungo egoera aztertuz eta parametro edo input gisa Espazio publikoan sortu daitezkeen aukerak kontuan hartuz proposatutako aldaketen multzoa planteatzen da. Erabakiak modu intuitiboan barneratzen dira aurreko erabakiak guztiz errespetatuz. Honela, proiektua modu koherentean ebazten da, helburu nagusiei erantzuna emanez. 
Hona emen orain arte hartutako erabakien justifikazio sekuentzia:









Diseinu prozesuan...
Esan daiteke jarraitutako bidea eraikuntzaren desagertzea izan dela (behar bada sistema orokorren analisia izan delako habiapuntu nagusia), eremu publikoaren mesederako eta oinezkoei eskeinitako azalera erabilgarria ahalik eta modu optimoenean erabiliz. Eraikuntzek espazio publikoen izaera eraldatzen dute, aukera sorta izugarria sorraraziz.


Hauxe litzateke hurrengo urratsa, non espazio publikoaren tratamendu egokiak proiektuaren etorkizuna finkatuko duen.


ERAIKINA IZAN NAHI EZ DUEN ERAIKUNTZAN BARRENA...


TO BE CONTINUED...

martes, 27 de septiembre de 2011

ORAINA&GAUR (proiektuakVI. Baiona, Frantzia)

Zein da monumentu baten betebeharra? Moralki egokia ahal da hiri baten espazio publikoa pertsonaia zelebre baten oroimenari eta   horri soilik eskeintzea (VAUBAN ingenieri militarra kasu honetan)? Zein izan beharko litzateke eremu peatonal, publiko,... baten betebeharra hirian? 



“PLACE DU RÉDUIT” kokapen berezidun orubea hartzen du historioaz beteriko Baiona hirian. Bere garaian, XV-XVI.mendean hain zuzen, defentsari eskeinitako arkitektura militar baten parte zen, guztiz kontrolatutako FORTIFIKAZIO izugarri baten barrena. Urteak pasa ahala eta hiriaren eskaerei jaramon eginez, (hazkunde demografikoak, autoaren kultura...) arkitektura militarraren bastertzea eman zen, gutxinaka, gelditzen ziren aztarna militarrak desagertaraziz eta oroimenerako elementu gutxi batzuk agerian utziz. 


Gaur egun, eremuaren izaera publikoa betetzen bada ere (emparantza batetaz ari gara azken finean), hiriko espazio publikoen saretik at aurkitzen da reduktoa. Hori dela eta, eremu publiko bat izateaz gain, hiriari eskeinitako programa zabalago baten premia somatzen dugu: garaiko izaera berreskuratuz, aktibitate anitzetarako eremu baten ezartzea. (Vauban nahiz garaiko arkitektura militarraren oroimenari eskeinitako eremua izateaz gain, gaur egunean erabilgarria den espazioa eratuz).
hasierako bozetoak


Proposamenak, “square depression” batean datza, INDUSKETA ARKEOLOGIKO baten bidez, garaiko aztarnak agerian utziko lukeena garaiko kota erabilgarriaraino. Bertan txertatuko litzateke eraikuntza funtzioanitza, gaur egunean aurkitu dezakegun espazio publikoaren azalera bera errespetatuko lukeena, alegia.
FORMA&PROGRAMA
Gogoeta oro keinu sinple baten bidez ebazten saiatzea izan da lan prozesuaren helburu nagusia, forma&programa-ren arteko harremana bilatu nahian.


Lan maketa




jueves, 8 de septiembre de 2011

CUANDO LA ARQUITECTURA SE CONVIERTE EN DINERO

Quinto curso... empezamos a oler la realidad que nos rodea en esto de la arquitectura y la verdad es que huele a chamusquina. Poco a poco vamos descubriendo la otra cara de la moneda. Y nunca mejor dicho, ya que INGRESOS, EMPRESA, SUELDO... son palabras que nos cuesta demasiado aún relacionar con la arquitectura (a los estudiantes al menos), pero que parece ser que nos va a dar más dolores de cabeza de los que debería (a más de uno más incluso que sus propios proyectos).


Y es que dejando de lado los pros o contras que pueda tener la escuela en cuanto a formación, no puedo evitar intentar sentirme protegido cada vez que un proyecto se encuentra en su estado más idílico, fuera de ataduras tales como la de que algún día será nuestro oficio y profesión, convirtiéndose así en nuestra fuente de ingresos. Tampoco puedo dejar de sentir vértigo al asomarme a una realidad que, según oímos a diario, no nos espera con demasiadas alegrías. 


Lo cierto es que la palabra es MIEDO, pero no solo al hecho de que no nos encontramos en la época más adecuada para ser arquitecto; más bien se trata del miedo a dejar de DISFRUTAR e ILUSIONARNOS con lo que en principio es más que un simple oficio. 

domingo, 14 de agosto de 2011

UN AÑO DE ESPERA.... ERANDIO FUTBOL CLUB (CAMPO ATEGORRI)

Un año ha pasado ya desde la entrega del proyecto del CAMPO ATEGORRI, que salió a concurso en su día y por diversas razones, de las cuales es mejor no hablar por aquí, ha sufrido problemas en cuanto a adjudicación y entrega de premios.


Dejando de lado los temas político/económicos y centrándonos en la arquitectura en su significado más puro (esa arquitectura que es difícil encontrar tras la universidad), me gustaría compartir con vosotros el trabajo realizado y presentado por un servidor junto con uno de mis compañeros de "batalla": Gaizka Altuna. Todo esto en colaboración con el estudio I3 arquitectos. 


El proyecto ha realizar pretendía ser una nueva imagen para el C.F.Erandio y su sufrido campo "ATEGORRI", el cual se encuentra en condiciones regulares teniendo en cuenta la historia del club y sus momentos de oro, así como su reciente ascenso a división de honor. 


La apariencia formal de la propuesta no es más que un resultado lógico a las exigencias del programa y el entorno más inmediato, cobrando especial importancia la topografía (es impresionante ver donde se establece el campo hoy en día).


Serie explicativa; forma y adaptación
Planta baja del conjunto



Grada tipo esquemas estructurales
Alzados y secciones
La fachada a su vez, está compuesta por chapas perforadas que permiten tanto una ventilación natural en las instalaciones como un ahorro energético ya que todas las estancias estarían dotadas de luz natural.
esquema y desglose de fachada


Aprovechando dicho sistema, se opta por recordar momentos admirables en la historia de Erandio y su club de fútbol. De esta manera se plantea el perforar la chapa de manera que las imágenes de personajes célebres, jugadores estrella (equipo de 1914, equipo de 1931-32 campeones de España...), etcétera. figuren en la fachada del campo. Teniendo en cuenta la situación actual del campo, estas imágenes serían vistas desde diversos sitios del núcleo urbano.

programa añadido y fachada tipo
Como resultado el proyecto pretendía ser un nuevo foco de atención para el municipio, motivo de orgullo para los viejos y nuevos forofos del C.F.Erandio.