PARENTESI TXIKI BAT, ENKARTUR ETA DOBLARY.

Denbora aurrera dijoala, ikasketetatik kanpo gelditzen diren (baina hauentzako lagungarri diren) aktibitateekiko begirunea landu izan dut/dugu azken aspaldi honetan. Gure ikasketa mailan ez dauden ikasleekin harremanetan jartzeko aukera paregabea aurkitu dugu honako "ariketak" eginez.

Egia esan, izugarri pozten nau gure interesak konpartitzen dituzten jende talde txiki bat ezagutu izana (nahiz eta honako "istoriotan" sartzeko gazte xamar izan...)

Sarrera honetarako hautatutako lan txikia orain dela zeharo gutxi entregatutako proposamen baten inguruan dihardu.

Leihaketa honen helburu nagusia textualki: "Egin beharreko lana etxeko altzari baten diseinua izango da. Proiektuan nagusiki erabiliko den materiala zura izango da, edo horren industria-deribatuak"

Aukera paregabea ikusi genuen Alvaro (3.mailako ikaslea) eta biok pieza domestiko baten diseinuan murgiltzeko, gure eskola lanetan ohikoa ez den eskalako diseinu batean lanean aritzeko, alegia. Eskolako lanak alde batera utzi ezinean, baina, gogoz ekin genion lan honi ain eskasak diren atseden une horietan. 

Istorio honen amaiera arras pozgarria izan da, duda barik, nahiz eta emaitza arrakastatsurik ez lortu (izan ere, lehen zaria "desierto"  izan da), esperientzia goxo batekin gelditzeaz gain, honen tankerako aktibitateetan murgiltzeko gogoak besterik ez baitzaizkit piztu. 

Beste barik, sarrera honen irakurle ere izango direlakoan zorionak sarituei. 

Hona emen gure lana: izatez, sistema baten planteamendua da, non bina "chaise longue"ren diseinua planteatzen den adibide gisa. 

POTENTZIALITATEEN BILA...

Gure azken hitzek narratzen zuten bezala Urdaibai biosferan herriak onarturiko hazkunde sistema bat ahalbidetuko duen plan baten bila genbiltzan. Hasieratik amaierako helmugararteko bide luzean hainbat eta hainbat faktore ezberdinek proioektua hamaika modu ezberdinetan bukatutzeko aukera ematen du. Guk ordea amaiera posible guzti horietan gure xedea betetzea bilatzen dugu. Hori dela eta, gerta litekeen kaxu posible bakoitzari erantzun bat eman beharko diogu. Hala ere, hain da zabala errealitateak eman genitzakeen kasuistika (infinitua), ezin genezakeela kasu bakoitzari erantzun konkretu bat eman. Beraz, auzi honen aurrean kasu ezberdinak gertatzeko aukera ematen duen aktuazio eskema bat proposatzen dugu.

Eskema hau gure arazo infinitoarentzako erantzun infinitoa da. Eskema irekia, arazo berri bakoitzaren aurrean erantzun berri bat jaso dezakeena. Bertan, Urdaibain aurkitu ditugun potentzial ezberdinak ustiatzea proposatzen dugu. kasu honetan Muruetako Hoffmann labea, Gernikako Astra eraikina eta Ereñoko harrobiaren potentzialitateak explotatzea planteatzen dugu gure xedea lortzeko, ezagutzen ditugun kasuak baitira. Hala ere, eskeman planteatzen dugun legez, potentzial handiko aktuazio eremu gehiago identifika daitezke herritarrekin partaidetzan. Momentuz, garatu izan dugun aktuazio eremua Muruetako Telleria zaharreko Hoffmann labearen ingurukoa izan da.

Irisgarritasun proposamen berria. Ibilbide berriaK

Guneko potentzialitateak explotatu aurretik garrantzitsuena bertara iristea izango da, hori dela eta, behar beharrezkoa izango da irisgarritasun proposamen bat planteatzea. Hitz hauen gaineak ikus dezakezue gure proposamena.

Behin guneak izan ditzakeen irisgarritasun arazoak konpondurik aktuazio estrategia ireki bat planteatzea izango litzateke hurrengo pausua. 

Aktuazio estrategiaren diseinuarekin hasi aurretik, derrigorrezkoa izango da  potentzialitate ezbedinak identifikatzea. Potentzial horien identifikaziorako hainbat iturri izango ditugu: komunikabideak, herritarrak, analisi eta datu bilketa ezberdinak...

Kasu honetan gure garaian eraikiko balitz, Euskotreneko tren zaharran jubilazioa dela eta  , burdinbidean zehar hainbat urtetan zehar euskal gizartea zerbitzatu izan duten bagoietako bat behin behineko pabilioi bat bilakatzea planteatu dugu.

Modu honetan tren hauetako baten bidez, lehen pabilioi bat era azkar eta garbi batean eremuan kokatzea lortzen dugu.

Gure proposamena tren bagoi zahar pare bat erabiltzea den arren, sistema proposamen aunitz hartzeko dago eratua, beti ere, betebeharreko puntu guztiak  betetzen dituzten bitartean.

Ur beroa lortzeko zein  lortutako zurak lehortzeko eguzki indarra erabiltzea planteatzen da. Horrez gain, elementu guzti hauek desmontagarriak eta modulatuak izatea planteatzen da, interbentzioa bukatzerakoan herritarren artean paradigma bezala artefakto guzti hauek banatzeko.

Tren bagoiaren proposamenarekin bezala, elementu hauek gauzatzeko hainbat material eta sistema ezberdin erabil daitezke, beraz, aktuazio sistemak beste edozein proposamen hartzeko ahalmena dauka beti ere guk ezarritako kondizioak bete ezgero.

Tailerrak eratzeko lastozko kargahormaz eraturiko behin behineko pabilio bat planteatzen dugu. 

Prozesu guztiaren amaieran erabilitako elementu guztiak biodegradableak edo eramangarriak direnez, gunea urbanizatzea planteatzen da, tailerraren arrasto bakarra gizartearen kontzientzian utziz. 

Garaturiko diren ondorengo potentzialitateak Gernikako Astra eraikina eta Ereñoko harrobia izango da. 

Gernikako Astrako eraikinean adibidez eskola tailerraren administrazio nagusia kokatzeko gune potente bat ikusten dugu, hitzaldiak eta gainerako jarduera kulturalak gauzatzeko izan dezakeen ahalmenaz gain. Ereñoko harrobian, berriz, harriaren ustiaketa tradizionala eta material honen erabilera arkitektura bioklimatikoan astertzek gune interesgarri bat bezala ikusten dugu. 

TO BE CONTINUED...

PARADISE LOST IN TIME

Nola gauzatu behar dira gaur eguneko "monumentuen berrezkurapena"?


Behar bada muruetako teilerian denboraren poterearen aztarna bertan gelditzea irtenbide alternatibo bat izan daiteke. Azken finean, erabilpen ezaren ondorioz sortu izan da bertan, esaterako, fauna eta flora baten hazkunderako aukera paregabea.


Jakina da, ordea, teileriaren berrezkurapena ez dela hildo honetan burutu. Izan ere ARAZO EKONOMIKO eta azalera itxuroso baten atzetik ibilitzea izan da "berrezkurapen" horren motorea.


Teileriaren berrezkurapenaren inguruko klase teorikoa jaso genuen momentuan eginiko reflexioa izan zen honakoa:


Behar bada, denboraz kanpo eginiko kontsolidazioa izan zen teileriakoa... behar bada, beste mota bateko interbentzioa egin zezakeen...edo ez...


Taipei City, Shihlin paper ruined factory

DENBORA, AUKERAK ETA TXIMELETAK

Untitled from gaizk_a on Vimeo.

"aukeratzen ez duzun bitartean denak posible izaten jarraitzen du" Mr. Nobody

Gizakia gizaki denetik ahalegindu da bere burua espazioan kokatzen. Non gaude lurraldean kokatuak? Zer dago gure inguruan? izan ziren lehenengo galderak. Hauen atzetik eguzki sistemako gorputzengako zein zen gure kokagunea galdetzeari ekin genion. Ondoren galaxian non gauden asmatzen ahalegindu ginen. Azkenik espazio zabalean gure galaxiaren kokagunea zehazten ahalegindu gara. Sailtasunak sailtasun, gure posizioa hiru dimentsioetan zehaztea ez da hain saila, ez behitza gure kokapena lau dimentsioetan zehaztearenkin konparatuz gero.


Denbora era linealean eta norabide bakar batan pertzibitzen dugun magnitude bat da, horregaitik ez ezinezkoa egiten zaigu bere izatea zehazki definitzea. Zenbaitek denbora pertzibitzen duten era berdinean ulertzen dute, norabide bakar batean higitzen doan haria, bidegurutzerik ez daukan norabide bakarreko autopista amaiezina. Beraz, edozein gizakiren patua erabat sahietzgaitza bilakatzen da. Hautamen askatasunik gabeko gizakiak, beraien halabeharrezko patu noiz helduko itzaroten.


Bestalde, beste zenbaitentzat, gu barne, denbora ez da dimentsio bakarreko hari itxi bat, baizik eta aukera sare zabal bat non puntu jakin batean hasitako prozesu batek millaka amaiera ezberdin izan ditzakeen eta momentu oro gauzatzen diren aukeraketa bakoitzean zuhaitz horretan adar berri bat jaitzen da.


Denboraren izatea horrela ulertzen dugu, eta hori izango da gure proiektuaren funtsa.


Gure planteamendu honetan ez dugu denboran zehar garatze joan litekeen prozesu arkitektoniko konkretu bat proposatzen , baizik eta, aktuazio sistema bat, gerta litezkeen kasu anitz guztien aurrean erantzun ahal izateko protokolo bat eta prozesuak izan ditzakeen amaiera anitz posible guztiak ,ezberdinak izan arren, denek gure helburua bete dezaten lortzea, Urdaibaiko jendea arkitektura alternatibo bat erabiliz biosferan zehar eraikitzea posible dela konbentzitzea.

Ezinezkoa da ordea eman daitezkeen kasu konkretu guztiak aztertzea eta beraien eraginak aurreikustea, infinituak baitira. Izan ere, perturbazio nimiñoenak bukaerako emaitza erabat alda dezake, milaka aukera ezberdin sortuz, fenomeno hau, tximeleta efektu bezalaxe ezagutu ohi da. Inork efektu horren ahalmenen berri inoiz ez badu entzun hurrengo bideoa ikustea gomendatzen dugu, nekez aurkitu daiteke hau baino adibide grafikoagorik.(Jean Pierre Jeunet-en La Cité des enfants perdus filmetik ataratako atala)

butterfly effect from gaizk_a on Vimeo.

Tximeleta efektua, horri bikoitzeko sastakaia madarikatua, gure proiektuaren gatza eta posoia, gure lanaren konplexutasunaren iturria eta gure buruentzako konplikazioa. Kasuistika infinitua da, beraz kasu konkretu bakoitzari ezin dakioke eman erantzun konkretu bat. Hori dela eta, sistema baten sorrera planteatzen dugu, zeinek matrize matematiko bat izango balitz bezala, kasu konkretu bakoitzeko aldagaiak jaso ditzakeen.


Kasuistika infinitua den bezalaxe infinituak dira kasuistika hori sortuko dituzten faktoreak, beraz, ezinezkoa egiten zaigu sistema horren bila joateko ikerketa bide deduktibo bat jarraitzea. Hori dela eta, proiektu honi prozesu induktibo baten bitartez ekitea dela biderik egokiena iruditu zaigu, hau da, kasuistika infinitu horretako kasu konkretu multzo bat aztertzea, eta bertatik kasuistika guztiarentzat baliozkoa den aktuazio sistema bat diseinatzea.


Bide horri ekinez, sarearen lehen adarrak plantatu ditugu eta bere adarretako baten garapena emaitza finalerarte, isolaturik, oraindik bere inguruko aukerekin loturarik sortu gabe, aurrerago sortuko ditugun adar berriekin lotzeko intentzioarekin.

Lortuko ahal dugu bilatzen dugun sistema hori aurkitzea? Guk ere, ez dakigu momentuz galdera horren erantzuna. Baliteke agian konklusio finala  sistema hori ezinezkoa dela izatea, nork daki. Hala ere, esperatzak badauzkagu.

zein konplexutasun mailara iritz daiteke errealitatea?